دارم قلع و قمع ميكنم
يه تيشه برداشتم و به هرچي مثلن دوسته ميزنم

دوست واقعي ميخوام . نه دوستي كه اسمش دوست باشه. نه اينكه ايده و فكرمو بدونه و بعد مخالف عقايدم برام نسخه بپيچه . اونم زماني كه ازش نسخه نخواستم و گذاشتمش كنار

دارم تيشه به ريشه ميزنم و دورمو خلوت ميكنم

نبود اينجور دوستا بهتر از بودنشونه


پ.ن:

ميدونم اما خيلي بد و سنگدل شدم . بهم خرده نگيريد . اينجوري فقط ناراحتم كه چرا تنهام اما  اونطوري عذابم به ازاي هر مثلن دوست چندين برابره