قرآن

چندين سال پيش به ايمان يه هديه دادم
يه قرآن
بعدترها توي يكي از نوشته هاي ايمان خوندم كه وقت درماندگي رفته بود سراغ اون قرآن     " قرآن دزي"

نميدونم چرا اما از اينكه اون قرآن بهش آرامش داده بود خوشحال شدم

يادته ايمان ؟

ميخوام امروز هم يه قرآن هديه بدم . به دوست و عزيزي كه فردا تولدشه
تولدت مبارك

تيشه به ريشه

 دارم قلع و قمع ميكنم
يه تيشه برداشتم و به هرچي مثلن دوسته ميزنم

دوست واقعي ميخوام . نه دوستي كه اسمش دوست باشه. نه اينكه ايده و فكرمو بدونه و بعد مخالف عقايدم برام نسخه بپيچه . اونم زماني كه ازش نسخه نخواستم و گذاشتمش كنار

دارم تيشه به ريشه ميزنم و دورمو خلوت ميكنم

نبود اينجور دوستا بهتر از بودنشونه

پ.ن:

ميدونم اما خيلي بد و سنگدل شدم . بهم خرده نگيريد . اينجوري فقط ناراحتم كه چرا تنهام اما  اونطوري عذابم به ازاي هر مثلن دوست چندين برابره

افسوس

یکی از آرزو ها و خاطره های آینده ی ذهنم " حضور شماها " بود

حیف

حذف شدید و نبودید

خواب

یه زمانی آرزوم دیدن خوابت بود و تو خواب کنارت راه رفتن و قدم زدن
چقدر شاد بودم وقتی خوابت رو میدیدم
وقتی کنارت قدم میزدم
وقتی بهم محبت میکردی و از نگاهت عشق رو میخوندم

دیشب خوابت رو دیدم
پر از مهر و محبت و عشق

اما وحشت زده از خواب پریدم و خوابم رو برا آب تعریف کردم و صدقه دادم
دیدن تو توی خواب حالا برام کابوسه

کابوس

حس من

 

تردید

شک

دودلی

بی اعتمادی

ترس

و آنچه که دیوانه میکند و انچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست

و اکنون این ترس بیچاره م کرده .دیوانه و سرگردان .لحظات و ثانیه ها همچون سالی میگذرند تا زمان تمام شود .
دیوانه شده م . هم میخوام شروع شود و هم  نه

پروردگارا دریاب مرا
بغض  گلویم را میفشارد.

خواب

تب داشتم . از تب میسوختم . دیشب شب بدی بود .شبی سراسر کابوس. شبی سراسر ترس .شبی سراسر وحشت. شبی که تمامی نداشت و ناله های من ...

در کوچه هایی تنگ و تاریک میدویدم ،میدویدم تا شاید پناهی و نوری بیابم ، راه انتها نداشت و سایه های درختان همچون دژخیمی بسوی من می دویدند.

نور بود ، روشنایی .... وارد شدم . همان موسسه ی خیریه ایی بود که در آن فعالیت میکردم . کمی آرامش یافتم .با ورود بدانجا دریافتم که باران میباریده و لباسم خیس است ، ! ! ! مگر میشود باران و رعدی که عاشقش هستم را ندیده باشم تا اندکی آرامش یابم ! شال را از سرم برداشتم تا با تکان دادن موهایم انها را کمی خشک کنم ، موهایم بلند بود! مثل ان زمان ها ، آن سالیان دور ، آن روزهای دلنشین ، . . .

دست در موهایم کشیدم و تارهای آن را لمس میکردم ، بادی وزید و موهایم را نوازش کرد و تارهای مویم در آسمان بارانی شروع به رقص نمودند.نرم و مواج ، معطر و رویایی ، همچون بالرین ها

غرق در لذت داشتن اینچنین موهایی بودم که آنها وارد اتاق شدند، درب باز شد !و پنجره بسته، گویی رهایی با وجود آنها از اتاق پرکشید . مرا مقابل خود نشاندندو به چهار میخ کشیدند که چرا این و چرا آن

همچون پرنده ایی بودم در قفس که راهی و روزنه ایی برای فرار نداشت . مرا برا باورهایم و آنچه از دینشان باور نداشتم به صلابه کشیده بودند. مرا محاکمه میکردند برای رنگ لباسم و پریشانی موهایم ، برای بودنم درانجا! ! ! !

فریاد میکشیدم و از ترس عرق میریختم . اشکهایم صورتم را خیس کرده بود ، اطرافم را هیمه ایی از آتش فرا گرفته بود و مرا میسوزاندند و برایم حکم مجازات و آتش داده بودند تا طبق باورهایشان مرا ادب کنند

و من به تو نیاز داشتم اما .....

نبودی .طرد شده بودی.

داغی و حرارت امانم را بریده بود . فریاد کشیدم و مهر سکوتم را شکستم . بر زبان آوردم آنچه را که در پاسخشان نمیگفتم .فریاد میزدم تمامی نشانه های ایمان را اما آنها گویی کر بودند ولی گویی نفسم آتششان را خاموش کرد اما هنوز هم داغی و حرارت را حس میکردم و سرمایی را حس کردم .

برگشتم

توبودی و ندانستم چه میکنم ! چشمانم را بستم و با اشک هایم پناه آوردم به آغوشت و دستانت داغی آتش را دور کرد و بوسه ت بر پیشانیم خنکی را به من هدیه کرد

چشمانم را باز کردم و دیدم ، پدر از ناله های من بیدار شده و دستان پیر و مهربانش را بر پیشانیم نهاده

 

پ.ن:

ظاهرن طرح جدید گیردادن ها در خیابان و ارشاد دیشب بنده توسط تنی چند از برادران سبب این خواب بود. اما هرچه بود ......

و اصلن فکر نکنید جوابشون رو ندادم! زل زدم در چشمان هیزشان و گفتم : حجابم چشه ؟! مانتوم کوتاهه یا چسب؟! موهام دیده میشه یا گردنم؟!

جدن چرا فکر میکنن مانتو و شال رنگ روشن یعنی گناه کبیره ؟! اون هم در حالی که تاری از موهات دیده نمیشه ! و آخ چقدر لذت بخش بود که دقیقن بعد از ارشادشون شالم رو بردم عقب تا موهام هوا بخوره ! و در راستای توضیحات اینکه مانتوی بنده چند سانتی زیر زانو و رنگش ابی آسمانی بود و شالم طوسی و آبی که ماشالا ۶ متر عرض و طول داره!

برای یار همیشگی

 

اون دوتا مست چشات

                         منو خوابم میکنه

                                                ذره ذره اون نگات

                                                                              داره آبم میکنه

اون دوتا مست چشات

                          منو خوابم میکنه

                                                ذره ذره اون نگات

                                                                               داره آبم میکنه

داره میمیره دلم

                                واسه مخمل نگات

                                                          همه رنگی رو شناختم

                                                                                        من با اون رنگ چشات

 

 

مثل یک رویای خوش

                           پا گرفتی تو شبام

از یه دنیای دیگه

                            قصه ها گفتی برام

هنوز از حرم تنت

                           داره میسوزه تنم

از تو سبزه زار شده

                             خاک خشک بدنم

دستای عاشق تو

                              منو از نو تازه ساخت

دل ناباور من

                           جز تو عشقی نشناخت

 

داره میمیره دلم

                              واسه مخمل نگات  

                                                        همه رنگی رو شناختم

                                                                                  من با اون رنگ چشات

اون دوتا مست چشات ..................

 

 

پ.ن:

۱-یار همیشگی رو شکر میکنم که دوستانی دارم که موسی نیستند! برای من  شبان

۲-اردی بهشت که میرسه سر خوشی و نشاط و انرژی من انقدر زیاد میشه که چند ساعتی از موضوعی ناراحت میشم و بعد......

اردی بهشت برای من لحظه های شادی رو همراه داشته و داره و امیدوارم داشته باشه . خوشحالم و سرخوش.

پ.ن.خ.خ.م( پی نوشت خیلی خیلی مهم):

فکر نکنید عاشق شدم ها ! اینا اثرات اردی بهشت و نزدیک شدن به پنج شنبه س

من و حافظ

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن                        منم که دیده نیالودم ببد دیدن

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم                          که در طریقت ما کافریست رنجیدن

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات                          بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن

مراددل ز تماشای باغ عالم چیست                               بدست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

بمی پرستی از آن نقش خود زدم برآب                          که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن

برحمت سر زلف تو واثقم ور نه                                    کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن

عنان بمیکده خواهیم تافت زین مجلس                         که وعظ بی عملان واجبست نشنیدن

ز خط یار بیاموز مهر بارخ خوب                                    که گرد عارض خوبان خوشست گردیدن

مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ                         که دست زهد فروشان خطاست بوسیدن

 

 

تفال بالا رو خوندید؟ میخوام بدون اینکه نیت من رو بدونید تعبیر خودتون از این ابیات رو بیان کنید .

پ.ن:

*بعدن توضیح خواهم داد که در چه موردی هستش و بعد از مدتی نیستم رو میگم تا با دونستن  نیت برام این ابیات رو تعبیر کنید و بگید حافظ چی گفته!

* شما هم ازمدینه ی فاضله و شهر آرمانی خودتون بگید . منتظرم

ادامه نوشته

رازونیازی عاشقانه

خدایا،

گفتم: خسته‌ام، گفتی: لا تقنطوا من رحمت‌الله ... از رحمت خدا ناامید نباشید (زمر/53)

گفتم: کسی نمیدونه تو دلم چی می‌گذره، گفتی ان الله بین المرء وقلبه ...خدا حایل است میان انسان و قلبش (انفال/26)

گفتم کسی را ندارم، گفتی نحن اقرب من حبل الورید ... ما از رگ گردن به تو نزدیک‌تریم (ق/16)

گفتم: ولی انگار منو فراموش کردی! گفتی: فاذکرونی اذکرکم ... مرا یاد کنید تا به یاد شما باشم..

 

منبع:ع:امروز را به امید فردا ورق میزنیم

پ.ن: خدا میدونی که : هیچ‌کس دلداری احمقانه‌ی خود به خویش را باور نمی‌کند وقتی که می‌گوید : در عوض من چیزهایی دارم که دیگران آرزویش را دارند

استفاده و ارتباط با خدا

چقدر قشنگ سمیه توی ف.ی.س.ب.و.ک نوشته

 

ما بلد نيستيم از خدا استفاده کنيم. مثلاً گلدانش را آب بدهيم، موهاش را نوازش کنيم، لبهاش را ببوسيم، دستش را بگيريم در خيابان، نازش کنيم شبها تا آرام بگيرد. برای دوزار خرجش میکنيم؛ قهر میکند میرود

 

 

 

 

پ.ن: خدایا میشه آشتی کنی

دل نوشت

 

There has been some changes in our Relationship... some kinda improvements actually. It has began !

 

 

 

دیدید؟ میدونید چقدر از دیدنش ذوق کردم ؟ از دیدن این استاتوش انقدر خوشحال شدم که دارم بال در میارم

مثه اینکه جدن سالی که نکوست از بهارش پیداست

روزمره

خسته م ... بی حوصله .. کسل .. بی هدف... پوچ ... درگیر

انچنان با خود درگیرم که زمان را از یاد برده ام ...زمان و تاریخ و روز و شب .... شب و روزم به لطف میهمانان در هم آمیخته و نمیدانم کسی شب است و کی روز .....همه چی در هم و آمیخته شده ست

شب بیداری ها ازارم میدهد... انچنان که نمی توانم ارام چشم بر هم گذارم ... همه چیز آزار میدهد این جسم و روح خسته را

خوددرگیری هایم و ازرده گی هایم و روزمرگی هایم کم بود که حال باید درگیر باشم ...

خواب میخواهم . خواب آرام ...

لااقل خواب باشم و همه چیز زیر آب نهان شود

 

پ.ن:

این خستگی و دیوانگی من تا بدانجا رسیده است که تولد تو ،کوچک و فزرند دوست داشتنی م را از یاد برده ام .پسرم ،فرزند مهربان و دوست داشتنی من ،همراه و همپای نگرانی هایم ،ناجی من از برزخ تردید،مجتبی عزیزم تولدت مبارک

مرا ببخش که انچنان درگیر خود شدم که فراموش کردم در این روز خداوند فرشته ایی را از بارگاهش راند و محکوم کرد که فرزند من باشی

امیدوارم شادی ها میهمان دلت شوند

ایمیل رسیده

داستان بیسکویت سوخته

 

 

زمانی که من بچه بودم، مادرم علاقه داشت گهگاهی غذای ساده صبحانه را برای شب هم آماده کند.  یک شب را خوب یادم مانده که مادرم پس از گذراندن یک روز سخت و طولانی در سر کار، شام ساده ای مانند صبحانه تهیه کرده بود. آن شب پس از زمان زیادی، مادرم بشقاب شام را با  تخم مرغ، سوسیس و بیسکویت های بسیار سوخته، جلوی پدرم گذاشت. یادم می آید منتظر شدم ببینم آیا او هم متوجه سوختگی بیسکویتها شده است!

در آن وقت، همه ی کاری که پدرم انجام داد این بود که دستش را به طرف بیسکویت دراز کرد، لبخندی به مادرم زد و از من پرسید که روزم در مدرسه چطور بود. خاطرم نیست که آن شب چه جوابی به پدرم دادم، اما کاملاً یادم هست که او را تماشا می کردم که داشت کره و ژله روی آن بیسکویتهای سوخته می مالید و لقمه لقمه آنها را می خورد.

یادم هست آن شب وقتی از سر میز غذا بلند شدم، شنیدم مادرم بابت سوختگی بیسکویت ها از پدرم عذر خواهی می کرد و هرگز جواب پدرم را فراموش نخواهم کرد که گفت: (( اوه عزیزم، من عاشق بیسکویتهای خیلی برشته هستم.))

همان شب، کمی بعد که رفتم  بابام را برای شب بخیر ببوسم، از او پرسیدم که آیا واقعاً دوست داشت که بیسکویتهاش سوخته باشد. او مرا در آغوش کشید و گفت:  ((مامان تو امروز روز سختی را در سرکار گذرانده و خیلی خسته است. بعلاوه، بیسکویت کمی سوخته هرگز کسی را نمی کشد!))

زندگی مملو از چیزهای ناقص... و انسان هایی است که پر از کم و کاستی هستند.

خود من در بعضی موارد، بهترین نیستم، مثلاً مانند خیلی از مردم، روزهای تولد و سالگردها را فراموش می کنم.

اما در طول این سالها فهمیده ام که یکی از مهمترین راه حل ها برای ایجاد روابط سالم، مداوم و پایدار:

 درک و پذیرش عیب های همدیگر–  و شاد بودن از داشتن تفاوت با دیگران–  است

و امروز دعای من برای تو این است که یاد بگیری که قسمت های خوب، بد، و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و با انسان ها رابطه ای داشته باشی که در آن، بیسکویت سوخته موجب قهر و دلخوری نخواهد شد.

این موضوع را می توان به هر رابطه ای تعمیم داد. در واقع، تفاهم، اساس هر روابطی است، هر رابطه ای با همسر یا والدین، فرزند یا برادر،خواهر یا دوستی!  

((کلید دستیابی به شادی خود را در جیب کسی دیگر نگذارید- آن را پیش خودتان نگهدارید.))

بنابراین، لطفاً یک بیسکویت به من بدهید، و آره، حتی از نوع سوخته که حتماً خیلی خوب خواهد بود.!.!.!.! 

این داستان را می توانید برای کسانی بفرستید که برایتان ارزشمندند... من الآن این کار را انجام دادم

تو

امشب از اون شبهاست که باز هم برای تو مینویسم
اما این بار برای آخرین بار
حضورت حالا و در همین لحظه الزامیست
نوشدارو نباش برای بعد از مرگ سهراب

حرفهای نگفته م(گذری بر دوستان)

بی کسیه مدامم را

به آغوش نامرئی ات

زار میزنم .

کو گوش شنوا ؟

 

بخون آوازكي تو شور و دشتي ، كه دل پر شور امشب

يكي تو صحنه ي يادم نشسته ، كه از من دور امشب

به زيرِ گنبدِ آبيِ احساس ، يكي بود و يكي هست

قسم به قصه هاي عاشقونه ، دلم تنگ كسي هست

كسي كه قصه ي نابِ نگاهو ،  يه مهتاب شب به من گفت

از اون شب تو همه شبهاي مهتاب ، به يادش خوابم آشفت

همون كه كوچه ي بن بست عشق رو ، به نام دلگشا خوند

منو به خونه ي گرم دلش برد ، دل رو عاشق سرا خوند

تو اون كوچه كه اسمش دلگشا بود ، دلم تنگ كسي هست

تو اون خونه كه يك عاشق سرا بود ، دلم تنگ كسي هست

دلم تنگ كسي هست . . .

 

بی تو اما عشق بی معناست ، می دانی؟

دستهایم تا ابد تنهاست ، می دانی؟

آسمانت را مگیر از من ، که بعد از تو

زیستن یک لحظه هم ، بی جاست ، می دانی؟

تو ، خودت را هدیه ام کردی ، ولی من هم

شعرهایم را که بی پرواست ، می دانی؟

هر چه می خواهیم – آری – از همین امروز

از همین امروز ، مال ماست ، می دانی؟

گرچه من ، یک عمر همزاد عطش بودم

روح تو ، هم – سایه دریاست می دانی؟

دوستت دارم! - همین ! – این راز پنهانی

از نگاه ساکتم پیداست ، می دانی؟

عشق من ! – بی هیچ تردیدی – بمان با من

عشق یک مفهوم بی " اما " ست ، می دانی؟

وصیت

 سهراب نیستم وپدرم تهمتن نبود اما زخمی در پهلو دارم

زخمی که به دشنه ای تی،زپدر برایم به یادگار گذاشته است. هزار سال است که از زخم پهلوی من خون میچکدو من نوشدارو ندارم

پدرم وصیت کرده است که هرگز برای نوشدارو برای هیچ کیکاووسی گردن کج نکنم و گفته است که زخم در پهلو و تیردر گرده خوشتر تا طلب نوشدارو از ناکسان و کسان ،زیرا درداست که مرد ،میزاید و زخم است که انسان می آفریند

پدرم گفته است :

قدر هر آدمی به عمق زخمهای اوست ،پس زخمهایت را گرامی دار. زخمهای کوچک را نوشدارو یی اندک بس است ،تو اما در پی زخمی بزرگ باش که نوشدارویی شگفت بخواهد

و هیچ نوشدارویی ،شگفت تر از عشق نیست و نوشداروی عشق تنهادر دستان اوست  و او که نامش خداوند است

پدرم گفته بود که عشق شریف است و شگفت است و معجزه گر

اما نگفته بود که عشق چقدرنمکین است و نگفته بو د ،او که نوشدارودارد دستهایش این همه از نمک عشق پر است و نگفته بود که او هرکه را دوست تر دارد، برزخمش از نمک عشق بیشتر می پاشد

زخمی بر پهلویم است و خون میچکد و خدا نمک میپاشد ،وپیچ میخورم و تاب میخورم و دیگران گمانشان که میرقصم !!!!

من این پیچ و تاب را و این رقص خونین را دوست دارم ،زیرا به یادم می آوردکه سنگ نیستم ،چوب نیستم ، خشت و خاک نیستم ،که انسانم و ...

پدرم وصیت کرده است و گفته است از جانت دست بردار،از زخمت اما نه

زیرا اگر زخمی نباشد ،دردی نیست و اگر دردی نباشد درپی نوشدارو نخواهی بود و اگر در پی نوشدارو نباشی عاشق نخواهی شد داشت و عاشق اگر نباشی خدایی نخواهی  ..

دست برزخم میگذارم و گرامش میدارم که این زخم عشق است و عشق میراث پدر است ، میراث پدرآسمانی من ،پدر علیه السلام

مردانه به من بگو

 

تنها به من بگو که چه باید می کردم

                                    

                                      و نکردم!

 

تنها لحظه ای در چشمان من نگاه کن

 

و مردانه بگو که غیر از عمر و جوانی

 

و شور عشق دیگر چه به پای تو

 

                            باید می ریختم؟

 

من که در هر شرایطی

                            

                       در کنار تو ایستادم......

 

وشاید تنها اشتباه من،

 

                            اعتماد به تو بود!

 

لحظه ای در چشمان من

 

                           مردانه نگاه کن......

 

 

 

 

 

 

باور کن ذهن من آشفته نیست.................

 

     ذهن من مجموعه ای از آشفتگی هاست.

 

من نمی توانم این حوادث را تقدیر بنامم.

 

                   من نام زندگی بر آن نهاده ام.

 

و قبول کن که اگر تو هم به جای من بودی

 

           حال و روزگار بهتری از من نداشتی.

 

به چهره من نگاه کن................

 

چشمهای من سرگردان نیستند.................

 

       چشمهای من مامن سرگردانی هاست.