هميشه فيلمهاي ايراني رو بيشتر از خارجكي ها دوست داشتم . برام قابل لمس تر بودن و بيشتر دركشون ميكردم . و هميشه دوستايي داشتم كه فيلم باز بودن و اهل فيلم و نقد و اين حرفا و اونها هميشه فيلمهاي خارجي رو ترجيح دادن

فيلم ايراني از اين لحاظ برام خوب و جالب و قابل درك بود ، كه ميتونستم لمسش كنم . دلايلش رو ميفهميدم . مثلن فيلم توفيق اجباري ! وقتي باران كوثري ميگفت : اگه ميگفتي كارت رو به خاطر من ميذاري كنار ، ميگفتم برو سركار
يا وقتي از غرور مردها و دوستت دارم نگفتن و به زبون نياووردن حرفشون  ميگفت ، درك ميكردم

مشابه اين فيلمها زياد هستند  و من دوستشون دارم

اما ديشب

براي اولين بار فيلم و سريال خارجي رو بيشتر دوست داشتم . سريال ع.شق و .جزا كه از شبكه GEM پخش ميشه

يعني ديشب كه سا.وا.ش برگشت و حس واقعي رو ديدم لذت بردم .

بعد فكر كردم كه اگه فيلم ايراني ميبود چطوري فيلم رو قطع ميكردن و فاتحه ي صحنه ي به اون قشنگي رو ميخوندن